LOS ANGELES--(BUSINESS WIRE)--Nu de laatste fase van de onderhandelingen over de pandemieovereenkomst van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) bijna is afgerond, uit de AIDS Healthcare Foundation grote zorgen over het nieuwste voorstel voor de overeenkomst.
Er is veel veranderd sinds 30 maart 2021, toen tijdens de COVID-19-pandemie leiders uit Europa en andere ontwikkelde landen elkaars hand vasthielden terwijl ze toezeggingen prezen voor een overeenkomst die als leidraad 'solidariteit, eerlijkheid, transparantie, inclusiviteit en gelijkheid' had. Sindsdien is de stemming verslechterd, nu veel van de leidende economieën ter wereld ervoor kiezen om de hebzuchtige bedrijfsbelangen van farmaceutische bedrijven te beschermen.
Gelijkheid, dat ooit werd omschreven als de kern van de voorgestelde overeenkomst, loopt het risico niets meer te worden dan een cliché, of erger nog: een grappige pointe. Ondanks het gestelde doel van de overeenkomst om pandemieën te voorkomen, zich erop voor te bereiden en erop te reageren, en zich daarbij te laten leiden door gelijkheid, lijken in ieder geval sommige landen niet serieus te zijn om dit werkelijkheid te laten worden. Noch beloften en liefdadigheid, noch vrijwillige verplichtingen waren voldoende om de menselijke ellende veroorzaakt door de mondiale ongelijkheid op gezondheidsgebied tijdens COVID-19 en andere wereldwijde noodsituaties op gezondheidsgebied te voorkomen of aan te pakken, en we verwachten niet dat ze nu voor wonderen zullen gaan zorgen.
Dit is de reden waarom de ondertekening van een pandemieovereenkomst gebaseerd moet zijn op duidelijke toezeggingen en bindende verplichtingen om gelijkheid te verwezenlijken. Het Pandemic Access and Benefit Sharing System (PABS), krachtens artikel 12 van de pandemieovereenkomst, is een belangrijke manier om de mondiale ongelijkheid op gezondheidsgebied aan te pakken. Tijdens de pandemie werden lage- en middeninkomenslanden (LMIC’s) 'gedwongen een ongelijke strijd aan te gaan met de grootmachten,' waarbij de concurrentie om vitale pandemiegerelateerde gezondheidsproducten, waaronder beschermende uitrusting, reagentia, diagnostiek, levensreddende behandelingen, en zelfs zuurstof, de wereldwijde ongelijkheid op gezondheidsgebied verergerde en een effectieve mondiale reactie op de crisis belemmerde.
“In alle stadia van de COVID-19-pandemie hadden ontwikkelingslanden moeite om eerlijke toegang te krijgen tot allerlei pandemiegerelateerde gezondheidsproducten. Eerst was er een tekort aan maskers, diagnostische hulpmiddelen, beademingsapparatuur en zuurstof, daarna aan vaccins en later aan effectieve therapieën,” aldus dr. Jorge Saavedra, Executive Director van het AHF Global Public Health Institute. “Intussen waren de landen met hoge inkomens in staat een groot deel van het wereldaanbod te verwerven en te behouden, terwijl het grootste deel van de wereld achteraan in de rij stond te wachten.”
Onder PABS zijn partijen verplicht om snel biologische materialen en genetische sequentiegegevens te delen, die van cruciaal belang zijn voor de tijdige ontwikkeling van diagnostische hulpmiddelen, vaccins en therapieën. Deelname aan dit systeem vereist dat deelnemers ermee instemmen een bepaald percentage van de pandemiegerelateerde gezondheidsproducten te delen om ervoor te zorgen dat deze eerlijk worden verdeeld, waarbij tegemoetgekomen wordt aan de dringende behoeften van alle landen en de wereldwijde veiligheid van de gezondheidszorg wordt zekergesteld.
Momenteel heeft het felle debat tussen de hoge-inkomenslanden en de rest van de wereld over artikel 12-bepalingen geresulteerd in een 'samensmelting van tekst en haakjes tussen haakjes,' wat alleen maar is verergerd nu de onderhandelingen bijna zijn afgerond. Het huidige beste scenario in de meest recente tekst vereist dat 20% (10% als donatie en 10% tegen prijzen zonder winstoogmerk) van pandemiegerelateerde gezondheidsproducten 'beschikbaar wordt gesteld voor gebruik op basis van het risico voor en de behoefte van de volksgezondheid. Dit is volstrekt onvoldoende omdat 80% van de cruciale vaccins, behandelingen en diagnostische hulpmiddelen ontoegankelijk blijft voor de LMIC’s, die ongeveer 85% van de wereldbevolking uitmaken. Het toonaangevende wetenschappelijke tijdschrift The Lancet heeft dit voorstel omschreven als ‘beschamend, onrechtvaardig en onbillijk.'
Hoewel we bemoedigd zijn door de recente voorstellen in artikel 12, die de vervroegde introductie mogelijk zouden maken van pandemiegerelateerde gezondheidsproducten voordat er een noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC) wordt uitgeroepen, en van bepalingen over de bevordering van specifieke modaliteiten voor het delen van voordelen om, naast noodsituaties, de preventie en de paraatheid aan te pakken, hebben we ernstige twijfels of er ooit over deze maatregelen zal worden gestemd in het licht van de concurrerende belangen van de hoge-inkomenslanden.
“AHF was een van de eerste organisaties die een voorstel voor een nieuwe mondiale volksgezondheidsconventie bevorderde en publiceerde, maar het huidige voorstel voor de pandemieovereenkomst zou meer kwaad dan goed kunnen doen door het vastleggen van ongelijkheid. Als zodanig beschouwen wij dat instrument als immoreel, en we roepen de lidstaten op om deze overeenkomst te verwerpen, tenzij er zinvolle bindende bepalingen worden toegevoegd om de gelijkheid te garanderen,” verklaarde AHF-president Michael Weinstein.
AIDS Healthcare Foundation (AHF), de grootste wereldwijde AIDS-organisatie, biedt momenteel medische zorg en/of diensten aan meer dan 2 miljoen klanten in 46 landen over de hele wereld in de VS, Afrika, Latijns-Amerika/Caribisch gebied, de regio Azië/Pacific en Europa. Ga voor meer informatie over AHF naar onze website: www.aidshealth.org, vind ons op Facebook: www.facebook.com/aidshealth en volg ons op Twitter: @aidshealthcare en Instagram: @aidshealthcare
Deze bekendmaking is officieel geldend in de originele brontaal. Vertalingen zijn slechts als leeshulp bedoeld en moeten worden vergeleken met de tekst in de brontaal, die als enige rechtsgeldig is.